Podcast: Play in new window | Download
Eguzkirik gabeko egunetan zailagoa da geure buruak munduan nonbait kokatzea. Zailago zaigu noiz bat zehaztea, noiz bat ematea aditzera. Denborak hosto batek ibaian zehar egiten duen bidea iraun dezake baina inoiz ez lau pareten arteko distantzia. Lau pareten artean ez da denborarik existitzen, hutsa du barruko espazioa zanpatzen, kosmos zentzugabe batean mugitzen den zirkunferentziazko ibilia. Pauso neurtuak eman behar ditu gatibuak lau pareten artean, denboraz ahaztu eta bere buruari agindu ez duela inoiz hanka behar baino gehiago luzatuko. Ez duela leihorik marraztuko horman bestaldekoari so egiteko aieruz. Lau pareten artean denborak denbora izateari uzten dio, distantzia neurtzea jolas bat bihur daiteke eta ametsak ez dira inoiz oharkabean pasatzen. Gatibu denaren gogoak, korrika abiatutako bidean aurrera jarraitzen du, lehen egunean egiten zuen gogo berdinez. Pareta guztiak zeharkatzeko gai den gorputz batekin egingo du amets gauero eta kartoizkoak imajinatuko ditu hango adreiluzko harresiak. Preso egon denaren gogoa etxerako bidean da beti. Distantziak ez du denborarekin zerikusirik izaten haien ametsetako korrikaldietan.
