Podcast: Play in new window | Download
Sartu naiz uretan. Eragin diet hanka eta besoei ez hondoratzeko. Hartu dut arnasa sakon bi edo hiru aldiz. Min eman dit eztarrian behera doan aire poltsak. Begiratu dut zeru lainotua nola ari den mugitzen eskuinetara, nola ari den mundua mugitzen bere kabuz, nola irensten duen airea bere birikietara.
Utzi diot nire gorputzari joaten apur bat. Nabaritu dut zerbait azpitik tiraka, zatoz barrurago esanez bezala. Munduak egiten dit hitz urpetik. Ikusi ditut kaioak azkenekoz, harrapakinen baten bila ur azalaren azterketan. Hezurrak nabaritu ditut heze, barruraino sartu zait negua apurka. Amore eman diot begien irlan ingurukoari. Hondoratzen utzi dut neure burua. Mundua gerritik behera biluzik ikusteko gai naiz orain. Hitz emandakoa betetzera noa. Ez dago gauzak beste modu batera ikusteko beste biderik, urpean utzitako arrastoei jarraitzea baino.
Urpean naiz eta dena da aldatu dena. Begiak ireki ditut, alfonbrak oraindik bustita jarraitzen du. Ez dit inork eskurik luzatu. Zuk isilik jarraitzen duzu nire ondoan. Kristalaren bestaldetik begiratzen didan arraina irudikatu dut neure gogoan.
