Podcast: Play in new window | Download
Ez gaude bakarrik eta hala ere, bakarrik gaudela errepikatzen diogu geure buruari sarri. Jendez inguraturiko mapa batean orratz bat. Orratz bat da hor ikusten dena, sakonean ziztatzen gaituen beharra. Bakarrik ez gaudela sinestea. Ingurutik elikatzeko gai garenaren froga bizia. Etengabe nahasten dira gure barruko urak. Hartu eta eman egiten diogu elkarri. Kendu eta oparitu. Galdera beraren luzapen asimetrikoa, laburdura batean gatibu geratu den batura. Zerk marrazten gaitu hobeto denboran, inguratzen gaituen horrek ala gure barruko kobazuloetan gordetzen den aparrak? Nor gara gure hurbilekoen begietan? Zer pentsatzen dute guri buruz urrunekoek? Zenbat pausok bereizten du gure bidea beste batzuen bideetatik? Non dago ahulago bihurtzen gaituen muga hori? Zenbat denbora pasa beharko dugu albora begira, hurbiltzen ari den olatu erraldoiak harrapa ez gaitzan? Gu al gara benetan irudikatzen dugun hori ala ni naiz gu horretan beste zerbait ikusten ari dena? Nor jarriko da gurekin harremanetan jendez inguraturiko mapa batean orratz bat bagara? Zenbat aldiz deitu beharko diogu elkarri egunean, ulertzeko, ematen ari garena baino askoz gehiago dela elkarri lapurtzen dioguna?
Ez gaude bakarrik eta hala ere, geure buruak nahasteko beharra sentitzen dugu etengabe.
