Podcast: Play in new window | Download
Funanbulista bat ikusten dugu han goian, hiriko sabaian, marra luze bat desegiten. Ibilian ezabatzen du ibiltzeko balio dion sokaren hari bakoitza. Behetik begiratzen dutenek airean pausaturik ikusten dute gizona, ezerezari eusten, hutsean geldiro mugitzen. Hiru zentimetroko zabalerak eusten dio haren gorputzari, badaki hiru zentimetro horiek nahikoa direla bere izatea han goian iltzaturik uzteko luzaroan. Bi eskuekin eusten dio lau metro luze den makilari, oreka bilatzen du hiriaren gainean marraztutako marra luze eta zuzenean. Bidearen erdian da. Atzean utzi du alde bata, urrunegi ikusten du orain, han goian, buelta eman eta egindako bidea desibiltzeko. Aurrean duen eraikinera ailegatu beharra dauka. Segurtasun osoa du bere buruarengan. Sokaren gainean pausatzen du oin bat eta gero bestea. Orain oin bat eta gero bestea. Badaki zerbaitek huts eginez gero, gauzarik txikiena izanda ere, dena aldatuko dela, ez duela zutik erortzeko ahaleginik egingo.
Funanbulista da hiriko zerua pausoz pauso zeharkatzen. Lau metro zabal den makila eskuetan. Orekari eusten. Oreka bilatzen ibilian. Haizearen kolpe labainduak neurtuz. Behera begiratzeko tentazioari eutsiz.
Aurrera doa funanbulista hiriko sabaian. Indarrez tenkaturiko sokaren gainean pausatzen du bere gorputza urrats txiki bakoitzean. Badaki zentimetro horietan zalantzarik txikienerako ere ez duela lekurik izango. Badaki beldurra eta oreka ez direla soka berean kabitzen.
